شیخ مفید(ره) نقل شده است که ملَکی پرونده اعمال انسان‌ها را دو بار در هفته نزد امام زمان(عج) می‌آورد و گاهی اوقات حضرت برای اینکه چشم ملک به پرونده‌هایی که اعمال زشت در آن نوشته شده نیفتد، پرونده را به جهتی دیگر می‌گیرند و آرام آرام گریه می‌کنند که چرا؟!

ببین چه اعمالی انجام داده که مورد قبول حضرتش بوده است؟ آیا لبخند بر گوشه لبان مبارکش نشانده ایم؟ یا چشمان پاکش را نمناک و قلب حضرتش را دلگیر ساخته ایم؟

خواندن بخشی از یادداشت های یک شهید شانزده ساله خالی از لطف نیست. شاید برای لحظاتی ما را به فکر فرو برد که کجاییم و چه می کنیم؛
یکی از بچه های تفحص در تفحص شهدا، دفترچه یادداشت یک شهید شانزده ساله را می یابد که گناهان هر روزش را در آن یادداشت کرده بود.

«گناهان یک روز او عبارت بودند از:

• سجده نماز ظهر طولانی نبود.
• زیاد خندیدم.
• هنگام فوتبال شوت خوبی زدم که از خودم خوشم آمد.»

وای بر ما؛ و چه بد است که آب نمیشویم و در زمین فرو نمی رویم.