یک وقتی به خودت می آیی می بینی چقدر عقب مانده ای از دیگران

می بینی سالهاست گیر کرده ای میان یک مشت " اما و اگر و شاید و چرا و چه کنم و نمیدانم و خدا کند و ..."سرت را که بر میگردانی

می بینی هیچکس پشت سرت نیست همه آنها که هم‌قدمت بوده اند رفته اند

چه برسد به آنهایی که یک وقتی به گرد پایت هم نمی رسیده اند؛

حالا تو مانده ای و یک زخم کهنه‌ی قدیمی که البته خودت هی هر روز تازه اش کرده ای ....

آقا جان این همه زخمهای کهنه و تازه  دعوای دردش تو هستی...

                         بیا ای عزیز زهرا(س)